مفعول مطلق در عربی

مفعول مطلق در عربی

مفعول مطلق مصدری است که بعد از یک فعل از جنس خود می آید و منصوب است:
فرح حمید فرحا شدیدا : حمید بسیار شاد شد
در عبارت فوق فرح فعل است و فرحا مصدر است و از جنس فعل و منصوب که به آن مفعول مطلق می گوییم.
باید در ترجمه مفعول مطلق دقت کنیم که نیاز نیست آن را به صورت مصدر ترجمه کنیم و برای مثال در جمله بالا بگوییم حمید خوشحال شد خوشحال شدنی زیاد.

همچنین بخوانید : قواعد تنازع در زبان عربی

مفعول مطلق انواع مختلفی دارد که آن را می توان به سه نوع مفعول مطلق تاکیدی، مفعول مطلق نوعی و مفعول مطلق عددی تقسیم کرد

۱- تأکیدی (مؤکِّد)

مفعول مطلق تأکیدی مصدر مبهمی است که غرض از آن تأکید معنای عامل خود است؛ مانند: «ونزّلناه تنزیلاً»؛[۱۰] در این آیه شریفه “تنزیلاً” مصدر مبهمی است که “نزّلنا” را تأکید می‌کند.
۲- نوعی (مبیِّن نوع)

مفعول مطلق نوعی مصدر مختصی است که غرض از آن بیان نوع و کیفیت عامل است؛ مانند: «ضربتُ ضربَ الأمیرِ»؛ در این مثال “ضَرْب” مصدری است که به جهت اضافه شدن به “الأمیر”، مختص شده است و غرض از آن بیان نوع ضرب در “ضربتُ” است.
۳- عددی (مبیِّن عدد)

مفعول مطلق عددی مصدر مختصی است که غرض از آن بیان عدد و کمیت عامل است؛ مانند: «قرأت الکتابَ قراءتین»؛ در این مثال “قراءتین” مصدری است که به جهت تثنیه، مختص شده و غرض از آن بیان تعداد دفعات خواندن کتاب در فعل “قرأت” ‌است.