به عبارت دیگر: کهنگی زبان ترجمه در اثر گذشت زمان
به قلم زهرا سالاری
آوای وحش همچون دیگر آثار جک لندن بارها به قلم مترجمان متعدد به زبان فارسی ترجمه شده است. برخی از این مترجمان عبارتند از: پرویز داریوش (۱۳۳۴)، داریوش شاهین (۱۳۶۲)، فرخزاد نراقی (۱۳۴۸)، امیر اسماعیلی (۱۳۶۳)، ثریا نظمی (۱۳۶۴)، علی‌اصغر حاج‌سیدجوادی (۱۳۶۷)، فریده محمدی (۱۳۷۱)، مژگان حائری (۱۳۷۴)، علی فاطمیان (۱۳۷۹)، حبیب‌الله آتشی (۱۳۸۲)، صدیقه ابراهیمی (۱۳۸۳)، بهار اشراق (۱۳۸۶)، حسن زمانی (۱۳۹۱)، کیومرث پارسای (۱۳۹۲)، مهدی غبرائی (۱۳۹۲)، امین شکارچیان (۱۳۹۵) و مهران محبوبی (۱۳۹۵). در این شماره قصد داریم دو ترجمه متفاوت این اثر را که با فاصله زمانی ۵۸ سال از یکدیگر منتشر شده‌اند موردبررسی قراردهیم.
ترجمه مجدد آثار ادبی پدیده‌ای متداول در جهان ترجمه است. همچنین ترجمه مجدد به دلیل کهنه‌بودن زبان ترجمه قبلی هم امری کاملاً متداول است. وقتی از سن ترجمه‌ای پنجاه یا صد سال می‌گذرد طبیعی است که زبان آن برای نسل جدید کهنه شود. البته در ایران ترجمه مجدد دلایل متعدد دیگری نیز دارد ولی در مواردی ترجمه مجدد واقعاً به‌دلیل کهنگی زبان ترجمه قبلی صورت می‌گیرد.
منبع: فصلنامه مترجم
در عصر شتابان ارتباطات علاوه بر ترجمه هاي گوناگون در زمينه هاي مختلف شاهد ترجمه هاي مكرر از يك اثر نيز هستيم. دلايل پرداختن به ترجمه اثري كه قبلا ترجمه شده چيست؟
اين مقاله در نظر دارد با ارايه تعريفي از ترجمه مجدد به بررسي تفاوت هاي موجود بين ترجمه و ترجمه مجدد بپردازد. در اين پژوهش تاثير گذر زمان بر روي متون و ترجمه آنها مورد مطالعه قرار مي گيرد تا مشخص گردد چرا برخي از ترجمه ها همواره مي درخشند و برخي ديگر در طي زمان رنگ مي بازند؟