دانلود چند کتاب مهم عربی (برای دانلود مستقیم هر کتاب روی آن کلیک کنید)
الفعل زمانه وأبنیته / السامرائی
الظواهر اللغویه فی التراث النحوی / أبوالمکارم
الأمثال العربیه / عبدالمجید قطامش
الإنسان فی أدب وادی الرافدین / یوسف حبی
فنون الأدب فی لغه العرب / ابراهیم عوض
الصوره فی الشعر العربی أصولها وتطورها/ علی البطل
—
زبان عربی در ایران پیشینه‌ای کهن در ادبیات و دستور زبان داشته/ دارد و آغاز آن همپایه رشد و گسترش رسمیِ زبان فارسی دری بوده است. عربی همچنین از زبان‌های گویشور در ایران است. اصل شانزدهم قانون اساسی ایران نیز به بایستگی آموزش زبان عربی پس از دورهٔ ابتدایی تا پایان دورهٔ متوسطه در همهٔ رشته‌های تحصیلی نظری اشاره دارد.[۱] جز این موارد، زبان عربی در ایران برای زبان فارسی نیز مهم است؛ بنا به دیدگاه داریوش آشوری، «فارسی و عربی چه به عنوانِ دو زبانِ همسایه چه به عنوانِ دو زبان در قلمروِ یک فرهنگِ دینی می‌بایست با یکدیگر رابطه و داد-و-ستد داشته باشند، چنان‌که داشته‌اند، و می‌بایست بسیاری از واژه‌ها را از یکدیگر بگیرند، چنان‌که گرفته‌اند.»[۲] همچنین زبان عربی در ایران می‌تواند بخشی از پیوستگی‌های فرهنگی ایران و کشورهای عربی باشد.
در ایران تا پایانِ سدهٔ چهاردم هجریِ قمری نویسندگانی بوده‌اند که در زمینهٔ عرفان و الاهیّات و تفسیر به این زبان کتاب نوشته‌اند «و چه بسا هنوز نیز می‌نویسند.»[۳] از حمید عنایت (۱۹۳۲–۱۹۸۲) به‌عنوان نخستین کسی نام می‌برند که دربارهٔ «بایستگی پیوستگی فکری-فرهنگی ایران با جهان عرب» و «آشنایی با دگرگونی‌های علمی-شناختی آنان» سخن گفته و نوشته است.[۶][۷] دربارهٔ او گفته‌اند که «به زبان عربی نیز می‌خواند و پس از آنکه یک سال در دانشگاه خرطوم (سودان) تدریس کرد عربی حرف زدن را نیز آموخت.»[۸]
آذرتاش آذرنوش پژوهشگر و دانشگاهی برجستهٔ ایرانی در زبان و ادبیات عربی نوین است. او نخستین ایرانی است که دکترای زبان عربی گرفت.
ناصر فکوهی در ۲۴ آبان ۱۳۹۳ / ۱۵ نوامبر ۲۰۱۴ بیان داشت که اغلب نخبگان ایرانی، زبان فارسی را «بسیار اندک می‌شناسند» و گفت «از زبان عربی تقریباً هیچ چیز نمی‌دانند و آن را تحقیر می‌کنند.» و آن را همانند خوارشمردن زبان یونانی باستان یا لاتین نزد یک فرانسوی دانست.[۹]
آموزش زبان عربی در ایران
شیوهٔ آموزش رسمی زبان عربی، همواره بحث‌برانگیز بوده است. چندگانگی میان آموزش زبان نوین استاندارد عربی، زبان کلاسیک عربی (قرآنی) و گویش‌های عربی در ایران هست. از آنجا که برنامه و سیاست رسمی از آموزش عربی در ایران، یادگیری و آشنایی با متون دینی اسلامی است، گرایش‌ها به زبان کلاسیک عربی (قرآنی) بیشتر است و زبان نوین استاندارد عربی در مدرسه‌ها آموزش داده نمی‌شود، حال اینکه این زبان، کاربرد رسمی در کشورهای عربی دارد.[۵] زبان نوین استاندارد عربی یاگویش‌های پرکاربرد عربی در ایران، از سوی آموزشگاه‌های خصوصی یا دیگر نهادهای فرهنگی وابسته به کشورهای عربی در ایران، آموزش داده می‌شود.