مشاهده و دانلود فایل ویدئویی نمونه اخبار به عربی -نقش روسیه در انتخابات اخیر آمریکا
مشاهده از قسمت بالا
زبان عربی در ایران پیشینه‌ای کهن در ادبیات و دستور زبان داشته/ دارد و آغاز آن همپایه رشد و گسترش رسمیِ زبان فارسی دری بوده است. عربی همچنین از زبان‌های گویشور در ایران است. اصل شانزدهم قانون اساسی ایران نیز به بایستگی آموزش زبان عربی پس از دورهٔ ابتدایی تا پایان دورهٔ متوسطه در همهٔ رشته‌های تحصیلی نظری اشاره دارد.[۱] جز این موارد، زبان عربی در ایران برای زبان فارسی نیز مهم است؛ بنا به دیدگاه داریوش آشوری، «فارسی و عربی چه به عنوانِ دو زبانِ همسایه چه به عنوانِ دو زبان در قلمروِ یک فرهنگِ دینی می‌بایست با یکدیگر رابطه و داد-و-ستد داشته باشند، چنان‌که داشته‌اند، و می‌بایست بسیاری از واژه‌ها را از یکدیگر بگیرند، چنان‌که گرفته‌اند.»[۲] همچنین زبان عربی در ایران می‌تواند بخشی از پیوستگی‌های فرهنگی ایران و کشورهای عربی باشد.
در ایران تا پایانِ سدهٔ چهاردم هجریِ قمری نویسندگانی بوده‌اند که در زمینهٔ عرفان و الاهیّات و تفسیر به این زبان کتاب نوشته‌اند «و چه بسا هنوز نیز می‌نویسند.»[۳] از حمید عنایت (۱۹۳۲–۱۹۸۲) به‌عنوان نخستین کسی نام می‌برند که دربارهٔ «بایستگی پیوستگی فکری-فرهنگی ایران با جهان عرب» و «آشنایی با دگرگونی‌های علمی-شناختی آنان» سخن گفته و نوشته است.[۶][۷] دربارهٔ او گفته‌اند که «به زبان عربی نیز می‌خواند و پس از آنکه یک سال در دانشگاه خرطوم (سودان) تدریس کرد عربی حرف زدن را نیز آموخت.»[۸]
آذرتاش آذرنوش پژوهشگر و دانشگاهی برجستهٔ ایرانی در زبان و ادبیات عربی نوین است. او نخستین ایرانی است که دکترای زبان عربی گرفت.
ناصر فکوهی در ۲۴ آبان ۱۳۹۳ / ۱۵ نوامبر ۲۰۱۴ بیان داشت که اغلب نخبگان ایرانی، زبان فارسی را «بسیار اندک می‌شناسند» و گفت «از زبان عربی تقریباً هیچ چیز نمی‌دانند و آن را تحقیر می‌کنند.» و آن را همانند خوارشمردن زبان یونانی باستان یا لاتین نزد یک فرانسوی دانست