خصوصیات شبه زبانی چیست؟

خصوصیات شبه زبانی چیست؟
منظور از خصوصیات شبه زبانی عناصری هستند که مشمول مقوله بندی های عادی از قبیل افعال، صفات، قیود، اسامی و غیره) نبوده ولی در عملکرد زبانی یعنی جملات و متون در ارتباط زبانی ایفای نقش می نمایند. این عناصر با توجه به چگونگی تظاهر متنی فرایند سخن (گفتاری و نوشتاری) به دو دسته تقسیم می شوند: عناصر شبه زبانی متون گفتاری ( از قبیل تکیه، آهنگ کلام) و عناصر شبه زبانی متون نوشتاری ( از قبیل نقطه گذاری، آرایش صوری بندها، کاربرد حروف چاپی بزرگ یا کوچک، کاربرد حروف کج، کاربرد پرانتز، خط کشیدن زیر کلمات و غیره). (لطفی پور ساعدی، 1395: 121

زبان یک سیستم قراردادی منظم از آواها یا نشانه‌های کلامی یا نوشتاری بوده که توسط انسانهای متعلق به یک گروه اجتماعی یا فرهنگی خاص برای نمایش و فهم ارتباطات و اندیشه‌ها به کار برده می‌شود.[۱] دانش مطالعه و بررسی زبان زبان‌شناسی نامیده می‌شود.

زبان‌ها در گروه‌هایی به نام خانواده زبانی طبقه‌بندی می‌شوند. زبان‌هایی که در یک خانواده قرار می‌گیرند از یک زبان مشترک ریشه گرفته‌اند. زبان‌های هندواروپایی پرگویشورترین خانواده زبانی در دنیای امروز است که زبان فارسی نیز به آن تعلق دارد. خانواده‌های آفریقایی-آسیایی (شامل زبان‌های سامی)، آلتایی، چینی-تبتی و بانتو از دیگر خانواده‌های مهم زبانی هستند.

کارکرد اصلی زبان ایجاد ارتباط یعنی انتقال اطلاعات از شخصی به شخص دیگر است. هر سیستم ارتباطی منحصربفردی یک زبان نامیده می‌شود. اینکه دو سیستم باید چه مقدار با هم تفاوت داشته باشند تا زبان‌های متفاوتی محسوب شوند را نمی‌توان به طور دقیق بیان کرد. اما به طور کلی اگر زبان دو نفر برای یکدیگر قابل فهم نباشد دو زبان متفاوت محسوب می‌شود.

در سراسر دنیا حداقل ۷٬۱۰۲ زبان زنده وجود دارد. در برخی از کشورها تعداد زبان های زنده بیشتر از دیگر کشورها است. زبان چینی با ۱،۳۹۰،۰۰۰،۰۰۰ نفر گوینده پرشمارترین زبان دنیا به شمار می رود.[۲]