زندگی نامه عبدالمعطی حجازی شاعر معاصر عرب
عبدالمعطی حجازی، شاعر ناقد و نویسنده معاصر عرب در سال 1935 در روستای تلا از توابع استان منوفیه مصر سفلی متولد شد. به گفته خود شاعر در پنج سالگی در مکتب خانه به فراگیری و حفظ قرآن پرداخت.
وی برای ادامه تحصیل، زادگاهش را به سوی قاهره ترک کرد و بعد از اتمام تحصیلات متوسطه به دانشسرای معلمان راه بافت.
بعد از اتمام تحصیلاتش در دانشسرای معلمان به دلیل پیشینه فعالیتهای سیاسی از استخدام او در شغل معلمی جلوگیری شد، ناگزیر شاعر در قاهره ریاست بخش ادبی و فنی مجله روز الیوسف را بر عهده گرفت و از سال 1955 تا 1974 که مجبور به ترک وطن شد در همین مجله اشتغال داشت.
حجازی در بسیاری از همایش های ادبی که در پایتخت کشورهای مختلف برگزار می شد حضور فعال داشت. علاوه بر این عضو کانون روزنامه نگاران مصری و انجمن شعر در شورای عالی فرهنگ و عضو سازمان عربی حقوق بشر نیز بوده است.
این شاعر نوپرداز در این سالهای پرفراز و نشیب زندگی خود مجموعه های شعری ارزشمندی را به نظم در آورد که عبارتتند از: مدینة بلا قلب، اوراس، لم یبق الا الاعتراف
نمونه ای از اشعار او با ترجمه فارسی:
لو أننی نای بکفک صفصافة
اوراقها فی الأفق مروحة
خضراء هفهافة
ای کاش نی ای بودم در دستان تو در زیر درخت بیدی
که برگهای سبز و لطیف آن در افق به حرکت در آمده است.
نوستالژی یا دلتنگی برای گذشته، حالتی است روانی که به صورت ناخودآگاه در فرد آشکار و تبدیل به یک اندیشه میشود. در زمینهی ادبیات، این حالت برای شاعر یا نویسنده ای رخ میدهد که پیرو انگیزشهای فردی و اوضاع اجتماعی – سیاسی، دچار احساس دلزدگی از زمان حاضر میشود و اندیشهی بازگشت به گذشته و خاطرات شیرینش را در سر میپروراند و سپس شعر و یا نوشتهی خود را آمیخته با فضایی غمانگیز مینماید.
احمد عبد المعطی حجازی و نادر نادرپور به عنوان دو شاعر پرآوازهی ادبیات معاصر عربی و فارسی و پرچمدار مکتب ادبی رمانتیسم، با توجه به شرایط فردی و اجتماعی زمانهی خود و با گریز از آن زمان، بخش عمدهی شعرشان را آمیخته با غصه، حسرت و دلتنگی برای گذشته نمودهاند.
نگارندگان در این پژوهش، با مطالعهی توصیفی و تحلیلیِ دفترهای شعری این دو شاعر، و با استناد به مکتب آمریکایی ادبیات تطبیقی، به بررسی و مقایسهی چگونگیِ نمود این اندیشهی شعری در شعر این دو شاعر پرداختهاند. برخی از نتایج نشان داد که این دو شاعر، در مضامین نوستالژیکی، دوری از سرزمین، کودکی، معشوق، خانواده، آشنایان و آیندهی آرمانی اشتراک دارند. همچنین ثابت شد که نوستالژی، سبک شعری دو شاعر را در عناصر تکرار، موسیقی، و اسلوب استفهام، تحت تأثیر قرار داده است.