بررسی عیوب فصاحت و بلاغت در اشعار میرزاده عشقی

بررسی عیوب فصاحت و بلاغت در اشعار میرزاده عشقی
نویسندگان
علی سلیمانی* ؛ محمود بشیری
برای دانلود فایل اصلی مقاله اینجا کلیک کنید
چکیده
منتقدان در بسیاری از کتب نقدی و تحلیلی دوره مشروطه، بر این نکته اذعان دارند که شعر این دوره با وجود داشتن مضامین نو و تلاش شاعران برای تجدد ادبی، از نظر زبانی عوامانه است و همین عوام­گویی سبب شده تا در دیوان شعری بسی از شاعران این عهد، اغلاط و عیوبی که مخالف با روح فصاحت و بلاغت زبان فارسی است، دیده شود. یکی از شاعران این عهد که چندان از این نقیصه به دور نیست و در معرض نقد منتقدان قرار گرفته، میرزادهعشقی است. بیشتر منتقدان تنها به عیوب کلی این شاعر بدون ذکر شواهد بسنده کرده­اند. از این­رو ما در این مقاله با ارائه شواهد، به بررسی صحت و سُقم این مدعا پرداخته­ایم. از رهرو همین بررسی­ها درمی­یابیم که بزرگ­ترین عیب فصاحت میرزادهعشقی در سطح کلمه، مخالفت قیاس صرفی و غرابت استعمال است که گاهی منجر به تنافر حروف و کراهت در سمع نیز می­شود. در سطح کلام نیز مخالفت قیاس نحوی، بیشترین عیب زبانی این شاعر را تشکیل می­دهد و عیوب دیگر چندان برجستگی خاصی در اشعار این شاعر انقلابی ندارد.
کلیدواژه ها
میرزادهعشقی؛ مشروطه؛ عیب؛ فصاحت؛ بلاغت