سینمای بدنه چیست ؟ سینمای بدنه در ایران
سینمای بدنه جزء ثابت و انکار ناپذیری از سینمای امروز است.سینمایی متکی بر پوسته بیرونی و لایه های ظاهری و خارجی.گاه حضور یک نام به عنوان هنرپیشه تمام بار زیبایی شناختی یک فیلم را بر عهده می گیرد و گاه سیر اتفاقات داستان بدون نگریستن به درونداده های ملتزم تنها روایتی هستند از دال و مدلولهای زود گذر و سیاه و سفید.
کارگردان در سینمای بدنه گاه تنها وظیفه چیدن سطحی و بدون مداقه بازیگران را بر عهده می گیرد و بازیگر تنها اکسسواری است برای به نمایش در آمدن.اینکه بازیگر «الف» در فیلم حضور دارد تنها بهانه ایست تا سیر داستان بر اساس ظاهر یا بیان یا سایر بیرونیات وی شکل داده شود و در این میان صنعت بودن وجه غالب است و هنریت آن وجهه انضمامی دارد.
در سینمای بدنه عموما کاراکترها هویتی روانشناختی و موشکافانه ندارند و آنچه بروز می دهند نه کنشی معنا مند و دارای محتوا که رفتارهایی صرف هستند که در سطح و در فرم می مانند. مثلا خشم یک کاراکتر تنها با برونداده های بیرونی و رفتارهایی خارجی است و نه ناشی از تکانه ای شخصیتی و روانی. یا عشقی که در سینمای بدنه به تصویر کشیده می شود متکی بر ظاهر کاراکترهاست و با ساده ترین اله مانها و دیالوگها به تصویر کشیده می شود.نه اینکه ما عمق احساس دو انسان به هم را در نگاه و در زیست جهانشان در یابیم.
از این دست مثالها درباره سینمای بدنه فراوان است.مخلص کلام اینکه هر چه در سینمای بدنه به تصویر کشیده می شود ظاهری و زود گذر است. یعنی تلاش می شود به ساده ترین شکل ممکن کاراکترها و اتفاقات و سایر وجوه دراماتیک به تصویر کشیده شوند و تنها چیزی که اهمیت ندارد فرصتی است که باید در اختیار مخاطب قرار گیرد تا خود به اندیشیدن بپردازد و قطعاتی از پازل درام را در خودآگاه و نیمه خود آگاه خویش شکل ببخشد.
***
سینمای بدنه به ژانر خاصی تعلق ندارد.حتی مربوط به سینمای کشوری خاص نمی شود.در همه جای دنیا از هالیوود تا بالیوود تا سینمای آسیای شرقی و سینمای ایران می توان فیلمهایی را تحت عنوان سینمای بدنه دسته بندی کرد.چرا که سینما هنری فرامرزی است و هویتی یگانه دارد.
کته پایانی اینکه سینمای بدنه اتکاء بسیار محکم و انکار ناپذیری به پدیده ستاره سازی در سینما دارد.گاه مخاطب به سینما می رود که ستاره مورد علاقه اش را ببیند و گاه حضور یک ستاره تضمین کننده استقبال تماشاگر و فروش یک فیلم است. این هم در همه جای جهان وجود دارد.از قهرمانان دارای قدرتهای فرازمینی و متافیزیک محور شرق آسیا گرفته تا قهرمانان دلربای بالییوودی تا قهرمان قدرتمند و درشت عضله هالییودی تا قهرمان خوش لباس و خوش قیافه سینمای ما.پس ساده ترین کار این است که دکمه تان را ببرید پیش خیاط تا برایتان کت بدوزد!!
ستاره که دارید ؛امکانات هم که دارید؛ چیزی شبیه به داستان هم دارید.همه اینها کافیست تا فیلم بسازید.اینگونه است که سینمای بدنه شکل می گیرد و گاه در هیاهویی که می آفریند سینمای اندیشه محور و ارزشمند را به حاشیه می راند.
چرا که ما اصولا به غلبه آمیخته با تبلیغات حاشیه بر متن عادت کرده ایم
سینمای بدنه در ایران
تعبیر قدیمی سوبژکتیو فیلمفارسی جای خود را به ابژه ی سینمای بدنه داده است.
سینمای بدنه ایرانی مانند هر پدیده ایرانی دیگر گاه اله مانهایی دیگرگونه دارد.در این نوع از سینما گاه تهیه کننده نقشی بسیار پر رنگتر از سناریست و کارگردان می یابد.گاه تمام درام و انتخاب نقشها توسط خود تهیه کننده صورت می گیرد و کارگردان تبدیل به اپراتوری می شود تا به نظم دهی و تکنیک بخشی به اندیشه و دلخواسته های تهیه کننده را بپردازد.
گاه یک نقش خاص تنها به خاطر حضور یک بازیگر خاص نوشته می شود و گاه لوکیشنی ویژه تنها استفاده ای کارت پستال گونه می یابد. و گاه بازیگری جلوی دوربین یدون سناریو حاضر می شود و آنچه خود دوست دارد و بلد است یا بداهه به ذهنش می رسد بیان میکند و این اصلا به هیچ جای متن بر نمی خورد. چرا که متن اصولا بیرونی است ومهم حضور خود بازیگر است و …
سینمای بدنه چیست ؟ سینمای بدنه در ایران