بررسی لغوی و بلاغی سوره قارعه / امیر حسین گلشنی

بررسی لغوی و بلاغی سوره قارعه

⚫كاوشي در سوره ي قارعه:
?سوره:
القارعه . ما القارعه. و ما ادراك ما القارعه. يوم يكون الناس كالفراش المبثوث . و تكون الجبال كالعهن المنقوش . فاما من ثقلت موازينه . فهو في عيشة راضية . و اما من خفت موازينه . فامه هاويه. و ما ادراك ماهيه. نار حاميه.
?ترجمه: روز كوبنده ( مراد روز قيامت است كه دلها به هول و هراس كوبيده مي شود). روز كوبنده چیست؟. از روز کوبنده چه میدانی؟!. روزی که مردم از شدت رستاخیز ، مانند پروانه ها پراکنده می شوند. کوه ها از شدت آن روز مانند پشم رنگین حلاجی شده می شود. اما هر که ترازوی اعمال خوبش سنگین باشد . در زندگی خوب و پسندیده ای است. اما هر که ترازوی اعمال خوبش سبک باشد. جای او هاویه است. تو از هاویه چه میدانی ؟!. ان آتشی است در نهایت گرمی.
?کاوش لغوی:
القارعه:ناراحتی و گرفتاری که قلب و دل را به شدت میکوبد . قرع یقرع قرعا یعنی کوبیدن.
فراش: پروانه ها
مبثوث: از بث می آید و به معنای پخش شدن و پراکنده شدن است.
العهن: پشم حلاجی شده.
المنقوش : از نقش می آید و به معنی رنگارنگ می باشد.
عیشه راضیه: زندگی پسندیده و عالی.
هاویه: از نامهای دوزخ است و آن یک گودال است که عمق آن معلوم نیست .
?کاوش مفهومی یا تفسیری:
القارعه:
نامی از نامهای روز قیامت است و دلیل این نامگذاری این است که ، در آن روز دلها به سبب وحشت و ترس کوبیده می شود .
ما القارعه:
این آیه تاکیدی است بر بیمناک بودن آن واقعه .
و ما ادراک ما القارعه :
در این ایه خداوند به پیامبر می فرماید ای محمد تو کن و باطن آن واقعه را به طور تفصیل نمی دانی .
سپس خداوند نماد های آن واقعه را آرام آرام به تصویر می کشد:
یوم یکون الناس کالفراش المبثوث :
روزی که مردم مانند پروانه ها پراکنده و پخش می شوند . این واقعه انقدر دردناک است که مردم به هر طرف پخش می شوند.
و تکون الجبال کالعهن المنقوش :
کوه ها مانند پشم رنگین حلاجی شده ، می شوند و معنایش این است که کوه ها از جای خود حرکت کرده و مانند پشم تکه تکه و خرد خرد می شود.
خداوند در آیات بعدی احوال مردم را به تصویر می کشد:
فاما من ثقلت موازینه :
کسی که اعمال خوب ان بیشتر و سنگین تر باشد و ترازوی اعمال خوبش را ثقیل تر کرده باشد ؛
فهو فی عیشه راضیه:
آن کس در زندگی خوش و پسندیده است و لذت می برد.
و اما من خفت موازینه :
اما کسی که ترازوی اعمال خوبش سبک باشد .
فامه هاویه:
جایگاهش دوزخ و مسکنش آتش است اما نکته ای که وجود دارد این است که (ام) یعنی (مادر )چون پناه دهنده و یک جور پناهگاه برای فرزند محسوب میشه در اینجا معنی جایگاه و پناهگاه گرفته است. اما (هاویه )که از (هوی) است به معنی (سقوط کردن) است به تعبیری هاویه آتشی است که محل سقوط گناهکاران با سر می باشد.
و ما ادراک ماهیه:
در این آیه هم خداوند به نوعی (هاویه) را مورد تاکید قرار داده و به پیامبر فرمود:
تو تفصیلا نمی دانی عذاب و شکنجه های آن چقدر است؟!!!!!!
نار حامیه :
هاویه اتشی است که حرارت آن بسیار شدید و سوزان است.
⚫(کاوش گر : امیرحسین گلشنی)