چرا نباید با گرفتن دست کودک، او را تاب داد

چرا نباید با گرفتن دست کودک، او را تاب داد

ایرنا/ کارشناسان هشدار می دهند که گرفتن دست کودک و چرخاندن او می تواند به آسیب های دردناکی منجر شود.
کودکان یک تا چهار ساله رباط های ضعیف و استخوان های تکامل نیافته دارند، به این معنی که مستعد ابتلا به وضعیتی به نام ‘آرنج کشیده شده’ (nursemaid’s elbow) یا دررفتگی آرنج هستند؛ به نوشته وب سایت ‘سلامت کودکان’، با بزرگ شدن کودکان، بدن آنها کمتر مستعد این آسیب است.
آرنج قسمت فوقانی و پایینی استخوان های بازو را به هم متصل می کند و در کودکان، امکان دررفتگی رباط های (لیگامان ها) اطراف سر آرنج وجود دارد.
وضعیت آرنج کشیده شده یا دررفتگی آرنج نیز زمانی ایجاد می شود که رباط ها دچار دررفتگی و یا پارگی می شوند که در برخی مواقع، حتی بر اثر اعمال یک نیروی جزئی ایجاد می شود.
این آسیب همچنین می تواند به واسطه بالا کشیدن کودکان از ناحیه دست ها، گرفتن و کشیدن بازوی آن ها، غلتاندن ناشیانه آنها در خواب و یا در موارد زمین خوردن ایجاد شود.
به گفته کارشناسان، هر گونه نیروی کششی ناگهانی و اضافی به قسمت فوقانی بازو به طور بالقوه باعث آسیب به مفاصل این اندام می شود.

کودَک یا بچه به انسان خردسال (دختر و پسر) گفته می‌شود. برابر دیگر کودک در زبان فارسی واژه بچه می‌باشد.
واژه کودک از ریشه واژه پهلوی kuk به معنای کوتاه می‌باشد و با واژه‌های کوتاه و کوچک هم خانواده می‌باشد. این واژه به بزرگ نشدن و سادگی و پاکی نیز اشاره دارد.
در حقوق بین‌الملل

در کنوانسیون حقوق کودک سازمان ملل متحد، کودک به هر انسانی که زیر هجده سال تمام باشد گفته می‌شود؛ مگر این که مطابق قانون حاکم بر آن شخص، سن کمتری برای رشد او مقرر شده باشد.[۱]
در حقوق ایران

به مانند بیشتر نظام‌های حقوقی، دورهٔ کودکی به دو دوره بخش می‌شود:

دورهٔ عدم تمیز
دورهٔ تمیز

در حقوق ایران، تعریف قانونی از دورهٔ تمیز نشده‌است. کودکی که در دورهٔ تمیز باشد، کودک مُمَیِّز گفته می‌شود و آن عبارت از کودکی است که گرچه سن و سال کمی دارد، ولی شعورش به امور روزمره می‌کشد و سرش در خرید و فروش‌های عادی کلاه نمی‌رود و هنجارهای روزمرهٔ مردم را تا حد متعارف می‌داند. کودک غیر ممیز نیز کسی است که پا به دورهٔ تمیز نگذاشته باشد. پس دورهٔ عدم تمیز، به دورهٔ زندگانی کودک، پیش از دورهٔ تمیز، گفته می‌شود.

در برخی از کشورها برای دورهٔ تمیز، سنی معین شده و اگر کودک به آن سن رسیده باشد، ممیز محسوب می‌گردد. برای نمونه قانون مدنی آلمان، سن هفت سال تمام را پایان دورهٔ عدم تمیز کودک می‌داند و از آن به بعد، کودک، ممیز محسوب می‌شود. در این قانون، یکی از گروه کسانی که اهلیت استیفا به دست خودشان را ندارند، کودکانی نام برده شده‌اند که هنوز هفت سالشان تمام نشده‌است.