ترجمه تهاجم فرهنگی یا تبادل فرهنگی
یک نویسنده و مترجم ادبیات کودک و نوجوان گفت: ترجمه را باید تبادل فرهنگی دانست که کودکان و نوجوانان می‌توانند تجربه‌های گوناگونی را از این طریق به دست آورند. اگر بخواهیم آن‌ها را محدود کنیم، از منبع بزرگی از تخیل، الهام، خلاقیت و شناخت جهان محروم کرده‌ایم.
همچنین بخوانید : ترجمه عربی رباعیات خیام
آتوسا صالحی، شاعر، نویسنده و مترجم، فعالیتش را با مجله سروش نوجوان آغاز کرد و بعدها با نشریه‌هایی چون مجله همشهری، هفته‌نامه و روزنامه آفتابگردان، روزنامه شرق و ایران همکاری کرد و در سال‌های بعد مسئولیت‌هایی چون مدیریت باشگاه کتاب افق و عضویت در شورای مباحث نظری و رمان نوجوان کانون پرورش فکری و سرویراستاری انتشارات «پیدایش» را برعهده داشت. همچنین داوری جوایزی مانند پروین اعتصامی و کتاب سال وزارت ارشاد، جشنواره سپیدار، جشنواره کتاب برتر و ادبیات کودک شیراز و کتاب سال کانون پرورش فکری را نیز در کارنامه خود دارد.
از وی تاکنون بیش از ۸۰ عنوان کتاب برای کودکان و نوجوانان منتشر شده و جایزه‌هایی را هم از جشنواره‌های گوناگون دریافت کرده است؛ از جمله منتخب کتابخانه مونیخ، جایزه پروین اعتصامی، کتاب تقدیری سال، جایزه بانوی فرهنگ، کتاب برگزیده شورای کتاب کودک و تندیس جعفر پایور برای بهترین بازآفرینی، لوح زرین جشنواره کتاب و مطبوعات کانون پرورش فکری و قلم بلورین جشنواره مطبوعات. در ادامه گفت‌وگوی ایکنا را با آتوسا صالحی درباره ترجمه کتاب‌های کودک و نوجوان، مؤلفه‌های انتخاب یک اثر و دلایل آشفتگی بازار ترجمه و سردرگمی مخاطبان می‌خوانید.
هاجم فرهنگی یا به‌عبارت دیگر، نبرد فرهنگی که می‌توان آن‌را نوعی از سلطه دانست، پدیده‌ای نو و تازه تولد یافته نیست؛ که در قرن بیستم به منصّه ظهور رسیده باشد؛ بلکه سابقه‌ای به بلندای تاریخ دارد. این پدیده از ابتدای تاریخ زندگی اجتماعی انسان مطرح و موجود بوده است؛ چراکه از همان هنگام تقسیم شدن انسان‌ها به حق و باطل و مسأله استکبار و سلطه‌طلبی در بین آن‌ها رواج داشته است.[۲] اما اگر بخواهیم تاریخ این نوع از هجوم را در کارنامه‌ی اخیر مغرب‌زمین به‌عنوان چهره شناخته‌شده استعمارگری و سلطه‌جویی بررسی کنیم؛ باید دانست که از زمان تجدید حیات فرهنگی(رنسانس) در غرب و ظهور اندیشه و فرهنگ جدید، ملاک‌ها و ارزش‌هایی توسط مغرب‌زمین عرضه شد، که با فرهنگ و ارزش جوامع دیگر، تفاوت اساسی داشت. این فرهنگ جدید، زمینه را برای ظهور قدرت‌های سرمایه‌داری و نظام کاپیتالیستی فراهم آورد. قدرت‌های جدید غربی که برای استحکام و گسترش نظام سرمایه‌داری خود به‌منابع دست‌نخورده نیاز داشتند، به استعمار سرزمین‌های جهان دست زدند و کشورهای مختلف آفریقایی و آسیایی را زیر سلطه خود گرفتند؛ این استعمارگران برای تثبیت سلطه خود بر سرزمین‌های جدید، به زدودن موانع فرهنگی در کشورهای زیر سلطه خود پرداختند. ساختن مدارس به سبک غربی، وارد کردن کالاهای غربی و راه انداختن جریان‌های سیاسی و مذهبی بر اساس مبانی خودشان، از جمله اقدامات آن‌ها برای مقابله با فرهنگ بومی بود.
ترجمه تهاجم فرهنگی یا تبادل فرهنگی