ترانه عربی محلی یا طیوب
ترانه عربی محلی یا طیوب با صدای معن المجروح
همچنین بخوانید : آهنگ عربی فصیح برای تقویت مکالمه عربی
متن ترانه
يا طيوب .. مر بي شوف شلوني ..؟
يا طيوب ما ضل دمع بعيوني …
وسیقی عربی به آن دسته از موسیقی اطلاق می‌شود که در جهان عرب شکل گرفته یا تداول داشته‌است.
موسیقی عربی در دوره‌های مختلف، بر حسب قدرت سیاسی حاکمان عرب و موضع آن‌ها راجع به هنر موسیقی، دوره‌های اوج و افول متعددی را پشت سر گذاشته‌است. همچنین در دوره‌های مختلف، موسیقی عربی از موسیقی ایران و روم شرقی تأثیری چشمگیر گرفته‌است و در مقابل، روی موسیقی آندلس و اروپا نیز اثر گذاشته‌است.
موسیقی سنتی عربی در دوران معاصر بر پایهٔ مقام‌ها استوار است و مانند موسیقی سنتی ایران، بیشتر موسیقی سنتی عربی ریزپرده‌ای است.
با افول عباسیان، ابتدا خلافت بغداد (به عنوان قطب فرهنگی اعراب) به امرای آل بویه رسید اما نهایتاً ترکان سلجوقی در ای منطقه به قدرت رسیدند. سلجوقیان که خود ریشه در خراسان داشتند، به هنر و موسیقی جایگاهی حتی بالاتر از آنچه در دوران عباسیان تجربه‌شده بود بخشیدند. در این دوران، خلافت اعراب عملاً به شبه جزیرهٔ عربستان و جنوب خلیج فارس محدود می‌شد.[۵۵] با این حال، حتی در نواحی جنوبی نظیر یمن هم ایرانیان حضور چشمگیری داشتند و فرهنگشان بر این مناطق اثری مستدام داشت.[۵۶] با این حال، آثار فرهنگی دوران قبل در مناطقی نظیر ایران و عراق، کاملاً محسوس بود. برای مثال، از جمله آثار شاخص این دوره رساله‌هایی است که امام محمد غزالی، که در دوران حکومت ملکشاه سلجوقی می‌زیست و بیشتر عمرش را در نیشابور، بغداد و شام سپری کرده بود، در مورد احمد موسیقی در عرفان و صوفی‌گری نوشته‌است. او بخش‌های بزرگی از کتاب‌هایش نظیر احیاء علوم الدین و کتاب آداب السماع و الوجد را به موسیقی و نقش آن در زندگی معنوی اختصاص داد.[۵۷]
اما در زمانی که فرهنگ مناطقی که زمانی تحت کنترل خلافت مسلمانان بود، در نتیجهٔ حملهٔ مغولان و استقرار ایلخانیان در حال افول بود، در آندلس هنوز این فرهنگ در حال رشد و نمو بود و تأثیر فرهنگ موسیقایی اعراب به مناطق دیگر اروپا نیز رسیده بود. این منطقه البته بین خلفای مختلف تقسیم شده بود که در مالاگا، آلگسیراس، سویل، گرانادا، کوردوبا، والنسیا، ساراگوسا و غیره هر یک برای خویش درباری به پا کرده بودند. اما از میان ایشان بنو عباد که بر کوردوبا حکم می‌راند، قدرتمندترین سلسله بود و علاقهٔ ایشان به علوم و هنرها زمینهٔ تداوم رشد موسیقی را فراهم کرد.[۵۸] با این حال در دهه‌های بعد و با قدرت گرفتن مسیحیان که وارد دوران رنسانس شده بودند، منطقهٔ آندلس به صحنهٔ کشمکش بین مسیحیان همسایه از یک سو، و مسلمانان آندلس و مراکش از سوی دیگر تبدیل شد و رشد فرهنگ در این منطقه نیز محدود گشت.[۵۹]
از همین رو در نیمهٔ دوم سدهٔ یازدهم میلادی که همزمان با حکمرانی سلجوقیان از یک سو و سقوط سیاسی آندلس از سوی دیگر است، تقریباً هیچ تولیدی در زمینهٔ تئوری و علم موسیقی دیده نمی‌شود.[۶۰] آخرین نظریه‌پردازی‌ها در مورد موسیقی توسط ابن زیله از شاگردان ابن سینا انجام شده و پس از او، یک خلأ به مدت دو سده در علم موسیقی در ممالک عرب و مسلمان دیده می‌شود. اولین اثر مکتوب راجع به موسیقی که بعد از این دوره باقی مانده‌است، آثار صفی‌الدین ارموی است.[۶۱]