بررسی دانش ارزیابی کیفیت ترجمه و آموزش آن در دانشگاههای ایران
عنوان نشریه: رهیافتی نو در مدیریت آموزشی : پاییز ۱۳۹۰ , دوره ۲ , شماره ۳ (پیاپی ۷) ; از صفحه ۱۲۵ تا صفحه ۱۳۹ .
نویسندگان: رضوانی رضا*, احمدیان محبوبه
ارزیابی کیفیت ترجمه بدون تردید از جمله مقوله هایی است که در سال های اخیر بسیار مورد توجه پژوهشگران و ارزیابان ترجمه واقع شده است. چنین توجه گسترده ای باید در زمینه آموزش و ارزیابی کیفیت ترجمه در محیط های آموزشی دانشگاهی نیز نمود داشته باشد. هدف اصلی این پژوهش که از انواع پژوهش های کیفی و از نوع تحلیل محتواست، ارایه گزارشی از روش های کاربرد ارزیابی کیفیت ترجمه در شماری از دانشگاههای ایران، بررسی توصیفی و کیفی دانش ارزیابی و چگونگی آموزش ترجمه و مهم تر از همه، تاثیر کاربرد روش های موجود بر کیفیت آموزش آن در این زمینه بوده است. جامعه آماری این پژوهش را ۳۰ دانشجوی سال چهارم کارشناسی مترجمی و ۱۵ نفر از اساتید ترجمه که به صورت تصادفی از ۵ دانشگاه کشور انتخاب شدند، تشکیل داده اند. ابزار پژوهش نیز عبارت بود از مصاحبه ای جامع از نوع تعاملی و نیمه ساختار یافته در خصوص جایگاه ارزیابی کیفیت ترجمه و کیفیت کاربرد موارد آموزشی مرتبط با این موضوع که بر اساس آن، یافته هایی درخصوص دیدگاهها، رویکردهای گوناگون آموزش و ارزیابی کیفیت ترجمه، میزان و کیفیت داده های مصاحبه شوندگان و نیز موانع و کاستی های موجود در این راستا بررسی شده است. نتایج این پژوهش بیانگر لزوم وجود راهکارهای بنیادی و دانشی عمیق تر در ارزیابی کیفیت ترجمه و مهم تر از همه آموزش و کاربرد موثر آن در محیط های آموزشی است
—
ارزیابی ترجمه
موضوع کیفیت ترجمه همیشه در مباحث مربوط به ترجمه دارای اهمیت زیادی بوده است. در هر فعالیت ترجمه، تولید ترجمه خوب یک هدف اساسی می باشد. لذا بر اساس چه معیاری می توان گفت که ترجمه ای در مقایسه با ترجمه های دیگر خوب یا بد است؟ یک ترجمه خوب دیگر برگردان صحیح معانی واحد های زبان مبدأ در سطح خرد نیست، بلکه متن مقصدی است که نقش مورد نظر خود را بصورت موثر در فرهنگ مقصد ایفا می نمایند. از این رو برخی از ترجمه پژوهان ترجیح می دهند بجای ترجمه خوب از ترجمه “مکفی (از نظر کاربردی)” و یا “متناسب از نظر کارکردی” صحبت به میان آورند.
ارزیابی ترجمه