زبان عربی و گردشگری در ایران
زبان عربی در خدمت صنعت گردشگری
برای دانلود فایل کامل مقاله اینجا کلیک کنید
گردشگری، صنعتی است فرهنگی و پرسود کهنقش زبان در آن برجستهاست و تمامی عناصر پیوندمیان ملت‌ها را در خود دارد. همچنین کارکردهای اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، و آیینی آن نیز قابل توجه است. در گردشگریِ سلامت،زبان اهمیت و جایگاه والایی دارد. چراکه گردشگر بیشترین تعامل و ارتباط را با مجموعه بزرگی از مردم مقصد دارد. این تعامل گسترده ودوسویهمی‌تواند به پیوندهای اجتماعی و فرهنگی نیز بینجامد.
پیشرفت‌های ایران در زمینه‌های متعدد علمی، سیاسی، اقتصادی، و اجتماعی توجه ملل مسلمان رابه خود معطوف کرده‌است. گردشگری سلامت نیز یکی از مهم‌ترین دلایل مسافرت مسلمانان عرب به ایران است. در این زمینه با چند پرسش روبه‌رو هستیم: نقش دانش‌آموختگان زبان عربی در توسعه صنعت گردشگری به‌ویژه گردشگری سلامت چیست؟ ظرفیت‌های این صنعت در جذب دانش‌آموختگان و فارغ‌التحصیلان زبان عربی چگونه است؟
بی‌شکدانش‌آموختگان زبان عربی حلقه واسط گردشگران سلامت و درمانگرانهستند که هم در مقام سفیران فرهنگ و تمدن ایران اسلامی و همدر مقام بازرگانان دستاوردهای علمی کشور ایفای نقش می‌کنند و در دو فاز علمی و فرهنگی رسالت سترگی را بر عهده دارند.
الکلمات الرئیسیه
گردشگری ” ” دانش آموختگان زبان عربی ” ” کار آفرینی ” ” اصفهان گردشگری سلامت
واژه توریسم از واژه تور (tour) به معنای گشتن اخذ شده که ریشه در واژه لاتین turns به معنای دور زدن، رفت و برگشت بین مبدأ و مقصد و چرخش دارد که از طریق زبان‌های فرانسه و انگلیسی به فارسی راه یافته‌است. برابر فارسی آن گردشگری است.
افراد ثروتمند معمولاً به اقصی نقاط جهان سفر می‌کنند تا شاهکارهای هنری را ببینند، زبان‌های جدید بیاموزند، با فرهنگ‌های جدید آشنا شوند یا با غذاهای دیگر کشورها آشنا شوند.
اصطلاحات «توریسم» و «توریست» اولین بار در سال ۱۹۳۷ توسط جامعه ملل مورد استفاده قرار گرفتند. گردشگری به سفر به خارج از کشور و با مدت زمان بیش از ۲۴ ساعت اطلاق می‌شود.
درسال ۱۹۵۰ جهان تنها حدود ۲۵ میلیون توریست را به خود دیده بود اما در سال ۲۰۰۷ این آمار به ۸۲۵ میلیون نفر در سال رسید و در سال ۲۰۱۷ در مجموع ۱ میلیارد ۳۲۳ میلیون نفر توریست برای بازدید از مقاصد تاریخی، طبیعی و گردشی سایر کشورها خاک کشور خود را ترک کردند و پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۳۰ جهان بیش از ۱٫۸ میلیارد گردشگر داشته باشد که این نشان از چشم‌انداز بسیار روشن این صنعت در جهان دارد. صنعت گردشگری در چهارپنجم کشورهای جهان، یعنی در بیش از ۱۵۰ کشور، یکی از ۵ منبع اصلی کسب ارز خارجی است و در بیش از ۸۰ کشور، رتبه اول را به خود اختصاص میدهد. در این میان کشورهای در حال توسعه نیز از مزایای این صنعت بی‌نصیب نمانده اند، چنان‌که در اکثریت قاطع کشورهای در حال توسعه به جز برخی کشورها همچون ایران، گردشگری یکی از منابع اصلی درآمد و در یکسوم کشورهای فقیر عمده‌ترین منبع درآمد بوده‌است. توسعه صنعت گردشگری برای کشورهای درحال توسعه که با معضلاتی چون نرخ بالای بیکاری، چهره بین‌المللی مخدوش، محدودیت منابع ارزی و اقتصاد تک محصولی عمدتاً نفتی مواجهند، از اهمیت فراوانی برخوردار است.